Dużymi krokami jak co roku zbliża się noc sylwestrowa zwiastująca nadejście nowego tym razem 2020 Roku.
Przy tej okazji postanowiłam poświęcić trochę więcej czasu jednej z najbardziej pogodnych i uśmiechniętych aktorek lat trzydziestych Joan Blondell.
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
Rose Joan Blondell urodziła się 30 sierpnia 1906 roku na Manhattanie w Nowym Jorku, choć niektóre źródła podają że był to rok 1909 sama Joana też raczej podawała 1909 jako rok swoich urodzin.
Była córką wodewilowych komików Eddie i Kathryn Blondell. Jej ojciec Levi Bluestein komediant wodewilów znany jako Ed Blondell urodził się w Polsce w żydowskiej rodzinie w 1866 roku.
Matka Kathryn-Katie pochodziła z rodziny irlandzko-amerykańskiej a urodziła się na Nowojorskim Brooklynie w 1884 roku.
Razem tworzyli zespół wodewilowy „Bouncing Blondells” z którym malutka Joana podróżowała od kołyski. Przemierzyli z przedstawieniami całe Stany Zjednoczone, Europę, Australię i Chiny. Wędrówkę z zespołem zakończyła w 1926 osiedlając się w Dallas w Teksasie. W tym właśnie roku pod nazwiskiem Rosebud Blondell wygrała konkurs Miss Dallas, w maju była też finalistką wcześniejszej wersji konkursu Miss Universe a we wrześniu zajęła czwarte miejsce w konkursie Miss America w Atlantic City , New Jersey . To wszystko miało miejsce w przełomowym dla niej roku 1926.
Po otrzymaniu tytułu „Miss Dallas” Blondell przyjechała do Nowego Jorku. Zadebiutowała w broadwayowskim musicalu "Penny Arcade" z 1929 roku u boku Jamesa Cagneya. Na tę dwójkę aktorów zwrócił uwagę Warner Brothers i zaproponował im podpisanie kontraktu. Sama Joana pozostała u Warnera przez dekadę i tam zarabiała ogromne pieniądze mimo głębokiego kryzysu w całych Stanach Zjednoczonych Ameryki. Nazywano ją niestrudzoną poszukiwaczką złota między innymi dzięki filmom "Blonde Crazy" i "Footlight Parade" oraz duetowi z Glendą Farrell, z którą zagrała aż 9 filmach.
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
Choć ciężko pracowała, jak większość aktorek w tamtych czasach, miała poczucie, że studio nie wykorzystało w pełni jej talentu w szczególności jej zamiłowania do lekkiej komedii. Widziała i czuła, że publiczność bardzo doceniała wszechobecny optymizm jaki aktorka posiadała na ekranie. Tego poczucia humoru nie zabrakło jej również w życiu prywatnym, dlatego bez wahania w 1939 opuściła Warner Brothers.
W 1943 roku Blondell powrócił na Broadway w krótkometrażowej produkcji Mike'a Todda "Naked Genius" komedii napisanej przez Gypsy Rose Lee. Od tego czasu jej aktorstwo to przede wszystkim role drugoplanowe. W roli głównej wystąpiła w roku 1945 w filmie "A Tree Grows in Brooklyn" oraz w 1947 w filmie "Nightmare Alley".
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
W 1948 roku opuściła ekran na trzy lata i skoncentrowała się na teatrze. Do Hollywood wróciła w 1950 gdzie zaproszoną ją do gry w filmie "The Blue Veil" z 1951 roku. Za tę rolę Joan zdobyła nominację do Oskara dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej.
Od tego czasu znowu częściej widzimy Blondell w rolach drugoplanowych:
"The Opposite Sex" 1956 rok,
"Desk Set" 1957 rok,
"Will Success Spoil Rock Hunter"? 1957 rok.
Dużo pochlebnych opinii i znaczące uznanie zdobyła za rolę Lady Fingers w "Norman Jewison" oraz "Cincinnati Kid" z 1965 roku otrzymując nominację do Złotego Globu oraz National Board of Review dla najlepszej aktorki drugoplanowej.
Blondell oprócz produkcji Holliwodzkich występowała gościnnie w różnych programach telewizyjnych i serialach.
|
1961 |
Hannah „Lucy” Wagnall |
Odcinek: „The Underground Court” |
|
|
1963 |
"The Virginian" |
Rosanna Dobie |
Odcinek: „To Make This Place Remember” |
|
1963 |
"Wagon Train" |
Ma Bleecker |
Odcinek: „The Bleecker Story” |
|
1964 |
"The Twiligh Zone" |
Phyllis Britt |
Odcinek: „Co jest w pudełku” |
|
1964 |
"Bonanza" |
Lillian Manfred |
Odcinek: „The Pressure Game” |
|
1965 |
"My Three Sons" |
Harriet Blanchard |
Odcinek: „Office Mother” |
|
1968–70 |
"Here Come the Brides |
Lottie Hatfield |
52 odcinki |
|
1971 |
McCloud ″ Top of the World, Ma! ″ |
Ernestine White |
Odcinek: „Top of the World, Ma” |
|
1972–73 |
"Banyon" |
Peggy Revere |
8 odcinków |
|
1979 |
"The Rebels" |
Pani Brumple |
Film telewizyjny |
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
Swoją pozycję aktorską ugruntowała dzięki współpracy z Warner Brothers przyjmując role seksownej, mądrej blondynki. Przez lata zagrała w ponad 100 filmach i produkcjach telewizyjnych. Najbardziej znane są jej kreacje z lat trzydziestych XX wieku.
Blondell zmarła na białaczkę w Santa Monica w Kalifornii w Boże Narodzenie 1979 roku. Została pochowana na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Glendale w Kalifornii .
Myślę, że warto sobie o niej przypomnieć właśnie w okresie noworocznych zabaw.
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
https://pl.pinterest.com/blog5522/joan-blondell-always-happy-and-smiling/
