Żaden artykuł na moim blogu nie powstałby bez mojej wiedzy zaczerpniętej z historii w tym historii gwiazd kina i teatru. W Kalifornii czuję jak ta historia w połączeniu z klasyką przenika do wszystkich dziedzin życia i znajduje swoich miłośników na wszystkich jej płaszczyznach.
Po przyjeździe do Kalifornii jak co roku muszę się przyzwyczaić do dziewięciogodzinnej różnicy czasowej zmieniając Strefę Czasową z Centralno-Europejskiej na Strefę Czasową Pacyfiku.
Nie ukrywam, że z wiekiem takie przystosowanie jest coraz trudniejsze, ale nie narzekam, mam bowiem mojego ulubionego towarzysza TCM Turner Classic Movies. Ten kanał filmowy razem z prowadzącymi zawsze działa na mnie jak balsam na zabieganą duszę. Klasyka mody, klasyka języka, klasyka ruchu, klasyka tańca, klasyka sztuki teatralnej, klasyka miłości i przyjaźni, klasyka kina itd. itd..
Jak tu narzekać.
Dzięki Turner Classic Movies, poznałam bliżej bohaterkę dzisiejszego artykułu Betty Devis. Znawcy kina światowego nazywają ją "Pierwszą Damą Amerykańskiego Ekranu", która jako pierwsza zaczęła przyjmować trudne i zaskakujące role kobiece i nigdy się z nimi nie rozstała. Całe swoje aktorskie życie nieprzerwanie przez 60 lat wierna była swoim kreacjom teatralno-filmowym a w wywiadach podkreślała:
cyt:" „Wszystkie moje pasje były zebrane jak palce, które zacisnęły się w pięść. Napęd jest dziś uważany za agresję. Ja widziałam to wtedy jako cel. ” – Bette Davis.
Ponadczasowy dramatyzm, który w pracy filmowej towarzyszył jej na co dzień, nieprzerwanie towarzyszył jej również w życiu prywatnym. Walczyła z nim tak samo zaciekle jak ze swoimi rolami, by w końcu dostać się na szczyty światowego aktorstwa.
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
Ruth Elizabeth Davis urodziła się w kwietniu 1908 roku w Lowell w stanie Massachusetts (USA). W roku 1921 zobaczyła na ekranie Rudolfa Valentino w "Czterech jeźdźcach apokalipsy" oraz Mary Pickford w "Little Lord Fauntleroy" . To była ta najważniejsza chwila, to był ten moment, kiedy Ruth Elizabeth Davis została zainspirowana do zostania aktorką. Przyjęła nazwisko BETTY pochodzące z powieść Honoriusza Balzaka z 1846 roku i jej głównej bohaterki Kuzynki Bietki (oryg.fr. La cousine Bette). W ten sposób po niezbyt łatwym dzieciństwie dopięła swego, zadebiutowała na Brodwayu w 1929 roku w sztuce zatytułowanej „Broken Dishes”.
Debiut był ważnym punktem kariery, ale nie ułatwił jej trudnych przepraw z ekipami na przesłuchaniach. Walcząc o przyjęcie do Eva LeGallienne's Manhattan Civic Repertory nikt nie widział w niej wielkiej gwiazdy a jej aktorstwo oceniano jako nieszczere i niepoważne. Jednak ambitna Betty walczyła dalej ukończyła Akademię Cushinga Bette oraz Szkołę Dramatyczną Johna Murraya Andersona. Marzyła o pojawieniu się w Hollywod.
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
W 1930 roku przeprowadziła się do Hollywood, aby wziąć udział w przesłuchaniu - próbie ekranowej dla studia Universal. Sama często z niedowierzaniem wspominała tę chwilę. Wszyscy mnie mijali bo nie widzieli nikogo, kto „wyglądałby jak aktorka”. Nie zdała więc tej pierwszej próby ekranowej ale została zauważona w kolejnych podejściach.
Momentem przełomowych w karierze Davis było spostrzeżenie Karla Freunda niemieckiego operatora i reżysera filmowego, który zauważył że Betty ma „piękne oczy” i dlatego będzie odpowiednia dla filmu "Bad Sister" (1931), w którym zadebiutowała. Kiedy pakowała walizki z myślą o powrocie do Nowego Jorku aktor George Arliss wybrał Betty do głównej roli kobiecej w filmie Warner Brothers "The Man Who Played God" (1932). Ten przypadek sprawił, że podpisała pięcioletni kontrakt z Warner Brothers choć pozostała ze spółką na kolejne 18 długich lat.
Tak zaczęło się nowe aktorskie życie Baetty Davis. Pojawiły się kasowe tytuły i duże pieniądze:
"Marked Woman" (1937),
"Jezebel" (1938),
"Dark Victory" (1939),
"The Old Maid" (1939),
"Juarez" (1939),
"The Private Lives of Elizabeth i Essex" (1939).
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
Lata trzydzieste a zwłaszcza rok 1939, to okres świetności Betty Devis. Była najbardziej dochodową gwiazdą i otrzymywała najwspanialsze propozycje ról kobiecych. Jej wizerunek rozpowszechniano z większą ostrożnością. Często była filmowana w zbliżeniach, które podkreślały jej charakterystyczne piękne oczy.
Podczas wojny, po ataku na Pearl Harbor, Davis z pomocą Jacka Warnera, Cary'ego Granta i Jule Styne przekształciła stary klub nocny w Hollywoodzką Stołówkę, która została otwarta 3 października 1942 roku. Najważniejsze gwiazdy Hollywood zgłaszały się na występy by umilić życie wojenne żołnierzy. Davis dawała 100% gwarancję, że każdej nocy będą występować na scenie "głośne nazwiska Hollywood". Tak też się stało. Sama natomiast wystąpiła jako ona sama w filmie "Hollywood Canteen" (1944), w którym to właśnie stołówka była sceną fabularną. Stołówka cieszyła się więc ogromnym powodzeniem. W 1980 roku sama Betty Davis została odznaczona Medalem Zasłużonej Służby Cywilnej, najwyższą nagrodą cywilną Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych, za jej pracę z "Hollywoodzką Stołówką".
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
Po latach pracy w systemie studyjnym Davis rozpoczął karierę niezależną. Niewiele jej filmów z lat pięćdziesiątych zakończyło się sukcesem, natomiast wiele jej występów poddano surowej krytyce.
W 1962 roku po dłużej chorobie Betty Davis przyjęła jedną ze swoich najbardziej znanych ról w horrorze Granda Guignol zatytułowanym "What Ever Happened to Baby Jane ". Po przeczytaniu scenariusza i przekonaniu, że może spodobać się tej samej publiczności, która niedawno nagradzała film "Psycho" Alfreda Hitchcocka (1960) wynegocjowała umowę, która oprócz wynagrodzenia obejmowała wypłatę 10 procent światowych zysków brutto z filmu rocznie. Film stał się jednym z największych sukcesów roku.
W 1964 roku Jack Warner mówił o „magicznej jakości kinematografii, która przekształciła tę czasami nijaką i nie piękną małą dziewczynkę w wielkiego artystę”.
Natomiast Betty Davis w wywiadzie z 1988 roku podkreśliła, że w przeciwieństwie do wielu współczesnych aktorek, zakończyła karierę bez specjalnego podkreślania piękna. Przyznała, że była przerażona podczas kręcenia swoich najwcześniejszych filmów i że z konieczności stała się twarda.
cyt.„Dopóki nie będziesz znana w moim zawodzie jako potwór, nie będziesz gwiazdą” - powiedziała - „nigdy o nic nie walczyłam w zdradziecki sposób. Nigdy nie walczyłam o nic poza dobrem filmu. ” Betty Davis.
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
W 1989 roku, kilka miesięcy przed śmiercią Davis była jedną z kilku aktorek widniejących na okładce magazynu Life . W retrospektywie filmowej, która obchodziła filmy i gwiazdy z 1939 roku, autorzy artykułu doszli do wniosku, że Betty Davis była najważniejszą aktorką swojej epoki. Natomiast film "Dark Victory" uznali jako jeden z najważniejszych filmów tego roku. Jej śmierć stała się na świecie wiadomością z pierwszych stron gazet z wyraźnym podkreśleniem „zakończenia kolejnego rozdziału Złotej Ery Hollywood”.
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
https://pl.pinterest.com/blog5522/betty-davis-cinematography-icon/
